Średniowieczne mury w Kamieniu Pomorskim

Fortyfikacje otaczające miasto prawdopodobnie od połowy XIV wieku. Wzmianka o zamiarze budowy murów obronnych pojawia się już w akcie lokacyjnym Kamienia Pomorskiego z 1274 roku, wydanym przez księcia Barnima I. Ostatecznie skutecznym bodźcem do po stawienia okazał się łupieżczy najazd Brandenburczyków z 1308 r.

Układ murów dostosowano do istniejących traktów i “ciągów komunikacyjnych”. Kamień Pomorski na przełomie XI i XII stulecia posiadał 5 głównych bram do miasta: Katedralną, Wolińską, Rybacką, Maślaną oraz Klasztorną. Potencjał obronny zwiększało 8 baszt, wykorzystywanych jako wieże obronne. Do dziś przetrwała tylko jedna. Przed napastnikami miały chronić jeszcze 2 fosy. Budowę zakończono prawdopodobnie w XV wieku. Do dziś najlepiej zachowały się północne i zachodnie fragmenty.

Osobny pas murów wybudowano wokół tzw. Osiedla Katedralnego, w skład którego wchodziły m.in. katedra św. Jana Chrzciciela, Pałac Biskupi i kuria (późniejszy dworek E.J. von Kleista). W XVIII i XIX wieku większą część konstrukcji rozebrano.

Nie lada gratka dla domorosłych mediewistów. Fortyfikacje z Kamienia Pomorskiego pochodzą z XIV stulecia - prawdopodobnie wzniesione je tuż po ataku Brandenburczyków na przełomie wieków - i zachowały się w bardzo dobrym stanie. Zwłaszcza w północnej i zachodniej części miejscowości. Oprócz pasa murów, dostępu do miasta broniło też 5 bram i 8 baszt.